يک متغير يک محل ذخيره داده نامگذاري شده در حافظه کامپيوتر است. شما در برنامه با استفاده از نام متغير به داده ذخيره شده در اين محل رجوع مي کنيد.
نام متغير
هر متغير داراي يک نام است. در زبان C اسامي متغير ها بايد از قوانين زير پيروي کند:
• اسم مي تواند شامل حروف، ارقام و کاراکتر زيرخط ( _ ) باشد.
• اولين حرف اسم متغير بايد يک حرف باشد. زير خط هم مي تواند در ابتداي اسم متغير بکار برود ولي توصيه نمي شود.
• بزرگ و کوچک بودن حروف مهم است، بنابراين اسامي count و Count به دو متغير جداگانه اشاره دارند. برنامه نويسان اغلب از حروف کوچک براي متغير ها استفاده مي کنند و اسامي با حروف بزرگ معمولا برا ثابت ها بکار مي رود.
• کلمات کليدي نمي توانند به عنوان نام متغير استفاده شود.
مثال. چند نمونه از اسامي مجاز و غير مجاز در جدول زير ديده مي شود:
مجازبودن نام متغير
مجاز Percent
مجاز y2x5__fg7h
مجاز annual_profit
مجاز، ولي توصيه نمي شود _1990_tax
غير مجاز، کاراکتر# savings#account
غيرمجاز، کلمه کليدي double
غيرمجاز، اولين کاراکتر رقمي 9winter
در بعضي کامپايلرها نام متغير مي تواند 31 کاراکتر (در ++C استاندارد 1024 کاراکتر) طول داشته باشد؛ يعني کامپايلر تنها 31 کاراکتر اول نام را درنظر مي گيرد. با اين طول مي توان نامي براي متغير انتخاب کرد که معني داده ذخيره شده در آن را منعکس کند.
نام متغير کمک به روشن شدن کاربرد آن براي کسي که source برنامه را نگاه مي کند .
مثال. در برنامه اي که پرداخت هاي وام را محاسبه مي کند مقدار بهره را مي توان در متغير interest_rate ذخيره کرد.
مرسوم است از زيرخط براي جدا کردن متغيرهاي چند کلمه اي استفاده شود. يا ازروش نام گذاري کوهاني (camel notation) که حرف اول هر کلمه بزرگ است پيروي مي شود.
مثال. متغيري که بهره بانکي را ذخيره مي کنذد مي تواند به دو صورت interest_rate يا InterestRate تعريف شود.
نکته. نامهاي توصيفي براي متغيرها انتخاب کنيد.
نکته. به سبکي که براي نامگذاري متغير ها انتخاب کرده ايد در کل برنامه وفادار بمانيد.
نکته. شروع نام متغير با زيرخط غير ضروري است.
نکته. نامگذاري متغير همگي با حروف بزرگ غير ضروري است.
انواع داده عددی
دانستن انواع متغيرهاي عددي که زبان برنامه نويسي در اختيار مي گذارد لازم است زيرا مقادير عددي مختلف ميزان حافظه متفاوتي را اشغال مي کنند و عمليات رياضي معيني روي آنها انجام مي شود. نوع متغير بسته به طبيعت داده اي که ذخيره مي کند مي تواند يکي از اين انواع تعريف شده باشد. با انتخاب نوع مناسب براي متغير برنامه شما با بيشترين بازدهي ممکن اجرا مي شود.
اعداد صحيح کوچک حافظه کمتري مي خواهند و کامپيوتر مي تواند عمليات رياضي مانند جمع و ضرب را به سرعت روي آنها انجام بدهد. درحاليکه مقادير صحيح بزرگ و اعداد مميز شناور به فضا و زمان بيشتري براي محاسبات نياز دارند.
انواع متغير عددي در دو دسته کلي قرار مي گيرند:
• متغيرهاي صحيح، مقاديري را نگه مي دارند که بخش کسري ندارند. متغيرهاي صحيح خود دو نوع هستند: علامتدار، که مي توانند مقادير مثبت و منفي را ذخيره کنند و بدون علامت، که تنها مقادير مثبت را نگه مي دارند.
• متغيرهاي مميزشناور، مقاديري را که داراي بخش کسري هستند يعني اعداد حقيقي را نگه مي دارند.
عبارات signed، unsigned، short و long اصلاح کننده هائي هستند که براي تغيير و تبديل انواع پايه از قبيل char، int و double اضافه مي شوند .
انواع داده ها وابسته به platform کامپيوتر است و ممکن است روي کامپيوترهاي مختلف متفاوت باشد، اما C با توجه به استاندارد ANSI موارد زير را تضمين مي دهد:
• يک کاراکتر هميشه يک بايت است.
• اندازه short کوچکتر يا مساوي اندازه int است.
• اندازه int کوچکتر يا مساوي اندازه long است.
• اندازه unsigned برابر با int است.
• اندازه float کوچکتر مساوي با اندازه double است.
اعداد صحيح کوچک حافظه کمتري مي خواهند و کامپيوتر مي تواند عمليات رياضي مانند جمع و ضرب را به سرعت روي آنها انجام بدهد. درحاليکه مقادير صحيح بزرگ و اعداد مميز شناور به فضا و زمان بيشتري براي محاسبات نياز دارند.
انواع متغير عددي در دو دسته کلي قرار مي گيرند:
• متغيرهاي صحيح، مقاديري را نگه مي دارند که بخش کسري ندارند. متغيرهاي صحيح خود دو نوع هستند: علامتدار، که مي توانند مقادير مثبت و منفي را ذخيره کنند و بدون علامت، که تنها مقادير مثبت را نگه مي دارند.
• متغيرهاي مميزشناور، مقاديري را که داراي بخش کسري هستند يعني اعداد حقيقي را نگه مي دارند.
عبارات signed، unsigned، short و long اصلاح کننده هائي هستند که براي تغيير و تبديل انواع پايه از قبيل char، int و double اضافه مي شوند .
انواع داده ها وابسته به platform کامپيوتر است و ممکن است روي کامپيوترهاي مختلف متفاوت باشد، اما C با توجه به استاندارد ANSI موارد زير را تضمين مي دهد:
• يک کاراکتر هميشه يک بايت است.
• اندازه short کوچکتر يا مساوي اندازه int است.
• اندازه int کوچکتر يا مساوي اندازه long است.
• اندازه unsigned برابر با int است.
• اندازه float کوچکتر مساوي با اندازه double است.